คำฟ้องสรุปว่า หลังจากศาลปกครองกลางมีคำพิพากษาในคดีนี้เมื่อวันที่ 27 มิ.ย.56 โดยให้ผู้ถูกฟ้องคดีปฏิบัติหน้าที่ตามที่มาตรา 57 วรรค 2 และ มาตรา 67 วรรค 2 ของรัฐธรรมนูญ ที่กำหนดให้ต้องปฏิบัติด้วยการนำแผนแม่บทการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำไปดำเนินการจัดให้มีกระบวนการรับฟังความคิดเห็นของประชาชนอย่างทั่วถึงและดำเนินการให้มีการศึกษาและจัดให้มีกระบวนการรับฟังความคิดเห็นของประชาชนและผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ก่อนที่จะดำเนินการจ้างออกแบบและก่อสร้างในแต่ละแผนงาน(Module)
อย่างไรก็ตาม ผู้ถูกฟ้องไม่ได้ดำเนินการตามขั้นตอนของกฎหมายที่คำพิพากษาระบุไว้ โดยนำแผนแม่บทบริหารจัดการทรัพยากรน้ำที่จัดทำไว้ไปจัดเป็นงานแสดงนิทรรศการเพื่อเป็นการโฆษณาชวนเชื่อ ไม่ใช่การรับฟังความคิดเห็นจากประชาชนตามขั้นตอนของกฎหมาย
เนื่องจากการรับฟังความคิดเห็นของประชาชน รวมจำนวน 36 จังหวัดเท่านั้น ไม่อาจถือว่าเป็นการรับฟังความคิดเห็นของประชาชนอย่างทั่วถึง ตามนัยยของมาตรา 57 วรรคสองของรัฐธรรมนูญ 2550 หรือตามคำพิพากษาของศาลปกครองกลางเมื่อวันที่ 27 มิ.ย. 56 แต่อย่างใด เพราะจังหวัดที่เคยได้รับผลกระทบจากวิกฤตน้ำท่วมเมื่อปี 2554 นั้นมีถึง 65 จังหวัด ดังนั้นประชาชนที่ถือว่าเป็นผู้เดืดร้อนและเสียหาย หรือ เป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในโครงการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ ตามแผนแม่บทการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำต้องไม่ต่ำกว่า 65 จังหวัดดังกล่าวเท่านั้น
อีกทั้ง การจัดเวทีรับฟังความคิดเห็นประชาชน จำนวนเพียง 1 ครั้งในแต่ละจังหวัดทั้ง 36 จังหวัดข้างต้น เป็นการจัดเวทีเฉพาะในสถานที่ที่เป็นศูนย์กลางของจังหวัดหรืออำเภอเมืองของแต่ละจังหวัดเท่านั้น เป็นอุปสรรคกีดขวาง ไม่ให้ประชาชนหรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่อยู่ในพื้นที่หมู่บ้าน ตำบล อำเภอรอบนอก ได้มีโอกาสรับฟังความคิดเห็นฯ ตามเจตนารมณ์ของกฎหมายเลย