กรุงเทพฯ--3 เม.ย.--ประชาสัมพันธ์ ช่อง 3
ประเภท ซีรีส์เกาหลี
ออกอากาศ ทุกวันเสาร์ — อาทิตย์ เวลา 02.00 น. -04.00 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3 เริ่ม 15 มีนาคม 2552
นำแสดงโดย เฉินเฉียวเอิน หมิงเต้า หวังเส้าเหว่ย จ้าวหงเฉียว
เรื่องย่อ
เทียนหยีหญิงสาวซึ่งผูกพันกับนิทานเด็ก “เจ้าชายกบ” นั้น เธออยากสัมผัสถึงความรู้สึกที่ได้พบกับเจ้าชาย ตลอดจนความรู้สึกที่ต้องจูบกบที่ขยะแขยง แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงความฝันเท่านั้น…
เทียนหยีถูกกล่อมเกลาจากจินจือผู้เป็นแม่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก พ่อซึ่งเสียชีวิตไปแล้วก็ทิ้งหนี้สินไว้มากมาย ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เทียนหยีตระหนักถึงความสำคัญของเงิน ทำให้รู้จักมัธยัสถ์อดออม ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นเคเบิล น้ำ ไฟ ต่างอาศัยเพื่อนบ้านทั้งนั้น เธอรับจ้างส่งของทั่วไป แต่สิ่งสำคัญที่สุดในเวลานี้ก็คือเธออยากเข้างานแสดงดนตรีที่มีชื่อเสียงของแม่ซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว เมื่อครั้งที่แม่ยังมีชีวิตอยู่นั้นต้องการสร้างวงดนตรีขึ้นมา แต่กลับถูกใส่ร้ายป้ายสีว่าคดโกง กระทั่งแม่ป่วยหนัก เสียชีวิตไปก็ยัง ไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของแม่ได้
สิบกว่าปีต่อมาในที่สุดความพยายามของแม่ก็เป็นที่ยอมรับเทียนหยีไม่มีทางพลาดงานแสดงดนตรีที่สำคัญนี้ไปเป็นอันขาด แน่นอนว่าเธอต้องสวมใส่เสื้อผ้าที่สวยสดงดงามที่สุดไปร่วมงาน แต่เสื้อผ้าที่สวยที่สุดนั้นได้ถูกแขวนอยู่ร้านหรูในหมู่บ้านซึ่งเธอไม่ปัญญาซื้อมาครอบครองได้
เทียนหยีทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัว แต่นึกไม่ถึงว่าฮุ่ยหยงลูกสาวร้านเสื้อผ้ากลับเห็นเทียนหยีเป็นศัตรู ความบาดหมางของเทียนหยีและฮุ่ยหยงนั้นเริ่มมาตั้งแต่เมื่อครั้งที่จินจือแม่เลี้ยงของเทียนหยีและเยี่ยเจียวแม่ของฮุ่ยหยงยังเป็นสาว ฮุ่ยหยงชอบนำเทียนหยีขึ้นมาเปรียบเทียบ แต่ละคำพูดที่พูดออกมาล้วนแล้วแต่ดูถูกเหยียดหยาม เทียนหยีทั้งนั้น แต่สำหรับเทียนหยีแล้ว เธอกลับชินกับการดูถูกเหยียมหยามของฮุ่ยหยง ที่เป็นเช่นนี้เพราะเธอรู้ดีว่า สักวันหนึ่งเธอจะต้องได้แต่งงานกับคนมีเงิน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าด้วยเรื่องนี้เองถึงทำให้เธอได้พบกับตานจินฮ่าว
จินฮ่าวเป็นผู้จัดการใหญ่ที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งได้ไม่นานนักของโรงแรมเซนเวล ด้วยความที่เป็นคนเอาจริงเอาจัง ทำให้ลูกน้องทุกคนพากันเกรงกลัว หลังจากที่จินฮ่าวเข้าบริหารงานก็ทำให้โรงแรมเป็นที่นิยม ทำให้โรงแรมมีรายได้มากมาย หลังจากที่โรงแรมซบเซามานาน
นับตั้งแต่เล็กจินฮ่าวเติบโตในสังคมที่เต็มไปด้วยอำนาจ ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าเรื่องใดๆก็ตาม ทำให้จินฮ่าวสามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด แต่ในเวลาเดียวกัน สำหรับจินฮ่าวนั้นถือว่าไม่ว่าจะเป็นคนหรือเรื่องใดๆก็ตามได้ถูกกำหนดไว้แล้ว ดังเช่นหยุนซีเด็กกำพร้าที่เติบโตมาด้วยกันกับจินฮ่าว จินฮ่าวคิดมาโดยตลอดว่าเมื่อเธอโตเป็นสาวจะต้องแต่งงานเป็นภรรยาของตน ชีวิตของจินฮ่าว ชีวิตของหยุนซี ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว แม้ว่าจินฮ่าวไม่เคยถามหยุนซี แต่จินฮ่าวก็เชื่อว่าหยุนซีไม่มีทางปฏิเสธตนเป็นอันขาด
จื่อเฉียนซึ่งเติบโตมาด้วยกันกับจินฮ่าวนั้น จินฮ่าวคิดมาตลอดว่าตนจะต้องดูแลจื่อเฉียนให้ดี จินฮ่าวซึ่งเกลียดชัง ความเกียจคร้าน แต่จื่อเฉียนกลับเป็นคนง่ายๆอะไรก็ได้ ถังซุ่นหมิงเจ้าของโรงแรมกวานเหม่ย จินฮ่าวมีเป้าหมายที่จะโค่นถังซุ่นหมิง ลงให้ได้ โดยไม่ต้องการให้ถังซุ่นหมิงมีอิทธิพลในวงการ จื่อเฉียนต้องการให้ถังซุ่นหมิงกระโดดตึก จินฮ่าวเข้าไปจัดการปัญหาด้วยตนเอง ถึงกับเดินทางไปที่หมู่บ้านกวานเหม่ยเลยทีเดียว นึกไม่ถึงว่าในเวลาเดียวกันนี้หยุนซีกลับปฏิเสธที่จะแต่งงานกับจินฮ่าว ทั้งยังไม่ร่วมเดินทางไปหมู่บ้านกวานเหม่ยกับจินฮ่าวอีกด้วย ทั้งสองจากกันด้วยไม่สบอารมณ์กันสักเท่าใดนัก
จินฮ่าวไม่เข้าใจว่าเหตุใดหยุนซีจึงปฏิเสธการแต่งงาน แต่สิ่งที่จินฮ่าวคิดได้คือผู้หญิงทุกคนต้องการความ โรแมนติก เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้วก็คิดว่าจะทำอย่างไรเพื่อเอาใจหยุนซี จินฮ่าวเดินทางไปที่หมู่บ้านกวานเหม่ย นึกไม่ถึงว่าทางได้พบกับเทียนหยีหญิงสาวซึ่งหลอกลวงต้มตุ๋นชาวบ้าน แรกเริ่มเดิมทีนั้นจินฮ่าวก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีต่อเทียนหยี สักเท่าใดนัก แต่เมื่อพบกันบ่อยครั้ง ความรู้สึกที่จินฮ่าวมีต่อเทียนหยีก็เปลี่ยนไป
ในเวลาเดียวกัน จื่อเฉียนรับฟังความอัดอั้นตันใจของหยุนซี ทำให้จื่อเฉียนรู้ว่าการที่หยุนซีปฏิเสธการแต่งงานกับจินฮ่าวนั้นเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น เป้าหมายอของหยุนซีนั้นคือต้องการให้จินฮ่าวรับรู้และเข้าใจถึงความรู้สึกของเธอ แต่คนที่เข้าใจหยุนซีมากที่สุดนั้นกลับเป็นจื่อเฉียน จื่อเฉียนแนะนำให้หยุนซีเดินทางไปหมู่บ้านกวานเหม่ย จื่อเฉียนอาสาไปส่งหยุนซีที่โรงแรมกวานเหม่ย จื่อเฉียนต้องเดินทางกลับบ้านตามลำพังด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นหยุนซีและจินฮ่าวปรับความเข้าใจกันได้ ความรักที่จื่อเฉียนมีให้หยุนซีได้ถูกเก็บซ่อนมาเป็นเวลานาน จื่อเฉียนรู้ดีว่าหยุนซีเข้าใจถึงความรู้สึกของตน น่าเสียดายที่ในใจของหยุนซีนั้นกลับมีแต่ จินฮ่าว แม้ว่าจื่อเฉียนไม่ยอมแพ้
แต่หลายต่อหลายครั้งที่จื่อเฉียนต้องการให้หยุนซีให้ความสัมพันธ์ที่เป็นพิเศษกับตนมากกว่ามิตรภาพของความเป็นเพื่อน เมื่อเห็นหยุนซีกลัดกลุ้มใจ อีกทั้งหยุนซีก็ขอความช่วยเหลือ ทำให้จื่อเฉียนสะกด ความรู้สึกของตนเองเอาไว้ เพื่อให้หยุนซีสมปรารถนา ทำให้จื่อเฉียนต้องเก็บซ่อนความรู้สึกที่มีต่อหยุนซีต่อไป จื่อเฉียนหารู้ไม่ว่าความรู้สึกนี้จะต้องถูกเก็บซ่อนไว้นานเพียงใด แต่ถึงกระนั้นก็ตาม จื่อเฉียนก็หวังว่า สักวันหยุนซีจะยอมรับตน ….
เทียนหยีคิดเข้าแข่งขันชิงรางวัลเพื่อนำเงินมาซื้อชุดที่สวยที่สุดที่เธอใฝ่ฝัน ทำให้เทียนหยีต้องกัดฟันทน แม้ว่าเสื้อผ้าชุดนั้นจะถูกฮุ่ยหยงสวมใส่แล้วก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความตั้งใจของเทียนหยีได้แต่ทุกอย่างไม่เป็นไปตาม ที่คิด เป้าหมายอยู่แค่เอื้อม เทียนหยีกลับได้รับบาดเจ็บที่เท้า จะขยับก็ไม่สามารถขยับได้ เจิ้งเจ๋อซึ่งชวนเทียนหยีมาด้วยกันนั้นตกใจมาก เมื่อเห็นเรือด่วนอยู่ไม่ไกลนักจึงตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ
จินฮ่าวซึ่งอยู่บนเรือด่วนนั้นวานซืนได้ขอหยุนซีแต่งงานบนบอลลูน หยุนซีตอบรับการแต่งงานด้วยน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มใจ แต่สวรรค์กลับกลั่นแกล้งมนุษย์ ในช่วงเวลาสำคัญแหวนเพชรที่จินฮ่าวเตรียมไว้กลับตกทะเล ที่เป็นเช่นนี้นั้นทั้งหมดต้องโทษที่บอลลูนซึ่งไม่ถูกต้องตามกฎหมายนั้นมีรอยรั่ว ทำให้จินฮ่าวและหยุนซีเกือบต้องเสียชีวิตไปด้วยกันทั้งคู่ แต่เมื่อเห็นหยุนซีมีความสุขก็ทำให้จินฮ่าวลืมเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นมาจนหมดสิ้น ต่อมาจินฮ่าวซึ่งอยู่บนเรือด่วนตามลำพังนั้นเมื่อพบเห็นคนขอความช่วยเหลือ แม้ว่าไม่อยากช่วยแต่ก็ต้องช่วย นึกไม่ถึงว่าคนที่ถูกช่วยไว้นั้นกลับเป็นเทียนหยีหญิงสาวนักต้มตุ๋น แหวนเพชร ที่จินฮ่าวทำหล่นหายนั้นอยู่ในมือเทียนหยี ที่แท้เมื่อวานซืนเทียนหยีเก็บแหวนเพชรวงนี้ได้ที่ชายหาด เทียนหยีคิดว่าเป็นแหวนเพชรปลอม ดังนั้นจึงนำมาสวมใส่เล่นเท่านั้นโดยที่เธอลืมถอดเก็บไว้
จินฮ่าวและเทียนหยีแย่งแหวนเพชรกันจนทั้งสองตกน้ำลงไปด้วยกันทั้งคู่ เดิมทีจินฮ่าวไม่ได้คิดที่จะช่วยชีวิต เทียนหยี แต่เมื่อเห็นเทียนหยีซึ่งอยู่ในน้ำหมดสติไป จึงจำเป็นต้องช่วยชีวิตเทียนหยีเอาไว้ จินฮ่าวช่วยผายปอดให้เทียนหยี แต่เทียนหยีกลับคิดว่าการผายปอดครั้งนี้นั้นเป็นการจูบ จินฮ่าวขึ้เกียจอธิบายให้เทียนหยีเข้าใจ เทียนหยีหาเรื่องจินฮ่าว ถึงโรงแรม เมื่ออธิบายแล้วไม่เข้าใจ จินฮ่าวจึงสาธิตการจูบให้เทียนหยีดู จากนั้นจินฮ่าวก็สั่งสอนเทียนหยีเป็นการใหญ่
เทียนหยีซึ่งไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของจินฮ่าวนั้น เธอหารู้ไม่ว่าจินฮ่าวชายที่ยืนตรงหน้าเธอนั้นคือเจ้าชายที่เธอรอคอย เทียนหยีไม่รู้แม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามของจินฮ่าว เธอรู้แต่เพียงว่าจินฮ่าวเป็นนักฉวยโอกาสที่พรากจูบแรกของเธอไป ในชีวิตของเทียนหยีนั้น ไม่มีวันใดที่เลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว ไม่เพียงถูกคนเอาเปรียบทั้งยังถูกดูถูกเหยียดหยามอีกด้วย งานแสดงดนตรีใกล้เข้ามาทุกที แต่เทียนหยีก็ยังไม่ได้เตรียมตัวแต่อย่างใด ในที่สุดเทียนหยีก็ตัดสินใจขอร้อง ฮุ่ยหยงให้ถอดเสื้อผ้าที่เธอใฝ่ฝันจะได้มาครอบครองให้เธอ โดยไม่สนใจว่าฮุ่ยหยงจะเย้ยหยันเธออย่างไร
ฮุ่ยหยงกลับมีเงื่อนไขโดยต้องการให้เทียนหยีกินโคลนเข้าไปเสียก่อนถึงจะมอบเสื้อผ้าให้ เทียนหยีซึ่งอยากได้เสื้อผ้าชุดนั้นมากได้แต่อดทนอดกลั้นเอาไว้ ขณะที่เทียนหยีอ้าปากกำลังจะกินโคลนเข้าไปนั้น โคลนในมือของเทียนหยี ก็ถูกปัดทิ้ง เมื่อเทียนหยีแหงนหน้าขึ้นดูก็ได้พบกับจินฮ่าวโจรสวาทที่พรากจูบแรกของเธอไป จินฮ่าวขัดขวางไม่ให้เทียนหยีกินโคลน เดิมทีเทียนหยีคิดว่า จินฮ่าวจะพูดปลอบใจเธอ นึกไม่ถึงว่าเทียนหยีกลับได้ยินจินฮ่าวบอกฮุ่ยหยงว่าอย่าได้ หลงกลติดกับเทียนหยีเป็นอันขาด เนื่องจากเธอเป็นนักต้มตุ๋นตัวฉกาจ เทียนหยีโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่สิ่งที่ทำให้เทียนหยีคาดคิดไม่ถึงก็คือฮุ่ยหยงกลับเข้าข้างเธอ โดยไม่อยากให้จินฮ่าวเข้ามาวุ่นวายเรื่องของพวกเธอ ที่สำคัญฮุ่ยหยง ได้มอบเสื้อผ้า ที่เทียนหยีใฝ่ฝันที่จะได้ครอบครองให้เธออีกด้วย แม้ว่าเสื้อผ้าจะชำรุดไปบ้างก็ตาม แต่เทียนหยีก็รับไว้ด้วยความยินดี
เมื่อจินฮ่าวกลับถึงโรงแรมที่พักก็ถูกจางอี้เจิ้งผู้จัดการฝ่ายธุรการสอบถามถึงคดีความที่เกิดขึ้น จินฮ่าวสามารถคลี่คลายปัญหาได้ แต่วันรุ่งขึ้นเป็นงานหมั้นของตนกับหยุนซี แม้ว่าจางอี้เจิ้งมาหาเรื่อง จินฮ่าวก็ไม่ได้ถือสาจางอี้เจิ้ง แต่อย่างใดแน่นอนว่างานหมั้นของผู้จัดการใหญ่โรงแรมแซนเวลจะต้องยิ่งใหญ่ จื่อเฉียนรับผิดชอบ สถานที่ รวมทั้งรับรองนักข่าว ฯลฯ แม้ว่าจื่อเฉียนไม่สมัครใจที่จะทำสักเท่าใดนัก แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของหยุนซี ต่อให้มีมรสุมยิ่งใหญ่ก็สูญสิ้นไปในพริบตา แต่อาเจี้ยนซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกลับไม่ได้คิดเช่นนั้น อาเจี้ยนเคยเป็นนักเลงหัวไม้มาก่อน แต่เมื่อได้รับการกล่อมเกลาจากจื่อเฉียน ทำให้อาเจี้ยนกลับเนื้อกลับตัวเสียใหม่ โดยที่อาเจี้ยนเคารพนับถือจือเฉียนเป็นพี่ชาย
อาเจี้ยนต้องการเรียกความเป็นธรรมให้จื่อเฉียน อาเจี้ยนทนไม่ได้ที่เห็นจินฮ่าวช่วงชิงหยุนซีหญิงคนรักของจื่อเฉียนไป โดยเหยียบย่ำจื่อเฉียนติดดินเช่นนี้ ดังนั้นจึงเสนอให้สร้างสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเพื่อให้จินฮ่าวไม่สามารถมาร่วมงานหมั้นได้ ถึงแม้ว่าอาเจี้ยนจะถูกจื่อเฉียนต่อว่าเป็นการใหญ่ แต่อาเจี้ยนกลับแอบไปดำเนินแผนการโดยไม่ให้จื่อเฉียนล่วงรู้
คืนเดียวกันนั้นเอง หยุนซีพบบัตรเชิญงานแสดงดนตรีบนรถของจินฮ่าว โดยบนบัตรเชิญนั้นมีชื่อเทียนหยีปรากฏอยู่ เมื่อมองที่บัตรเชิญใบนั้น จินฮ่าวถึงเข้าใจว่างานแสดงดนตรีมีความสำคัญต่อเทียนหยีเพียงใด หยุนซีแนะนำให้จินฮ่าวมอบหมายให้ ต้าเหว่ยพาเทียนหยีไปหาซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะสมไปงานแสดงดนตรี เดิมทีต้าเหว่ยคิดว่าเป็นงานง่าย นึกไม่ถึงว่าเทียนหยีกลับไม่คำนึงถึงความสวยงามแม้แต่น้อย ที่น่าปวดหัวก็คือเจิ้งเจ๋อและจินจือซึ่งอยู่ข้างๆนั้นก็คอยตินั่นตินี่ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจ เมื่อส่งเทียนหยีกลับบ้าน เทียนหยีสวยงามมากจนจำแทบไม่ได้ทำให้เทียนหยีมีความสุขล้นเหลือ อยากไปร่วมงานแสดงดนตรีเต็มแก่เสียแล้ว
การจราจรติดขัดทำให้เทียนหยีไปถึงงานแสดงดนตรีล้าช้า ทั้งที่เธอกำลังรีบร้อน แต่เธอกลับเหลือบไปเห็นนกน้อยตัวหนึ่งซึ่งกำลังหัดบินตกอยู่กับพื้น ถ้าหากไม่ช่วยชีวิตนกน้อยเอาไว้ ก็เกรงว่ามันจะถูกแมวจับไปกิน หรือไม่ก็ถูกแมวขยำเล่นจนตาย เพื่อช่วยชีวิตนกน้อยตัวนั้นเอาไว้ เทียนหยีจึงได้ปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อนำนกน้อยตัวนั้นกลับไปไว้ที่รังนกตามเดิมโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ของเธอแม้แต่น้อย ทำให้นกน้อยปลอดภัย เทียนหยีหารู้ไม่ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของจินฮ่าว
ที่แท้จินฮ่าวสั่งทำแหวนวงใหม่ซึ่งเหมือนกับของเดิมให้หยุนซี เมื่อเห็นหยุนซีในชุดแต่งงานที่สวยสดงดงาม จินฮ่าวได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะให้ความสุขแก่เธอ จินฮ่าวนำแหวนเพชรออกมาเพื่อยืนยันถึงความจริงใจที่มีต่อเธอ แต่นึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์ ครั้งนี้กลับเป็นจุดเริ่มต้นของความเศร้าของหยุนซีและจินฮ่าว
ในเวลาเดียวกันนี้เองจินฮ่าวเห็นเทียนหยีซึ่งกำลังรีบร้อน แต่กลับมีเวลาช่วยชีวิตนกน้อยเอาไว้ พฤติกรรมของเทียนหยีไม่สามารถนำมาตรฐานใดมาวัดได้ แต่ถึงกระนั้นก็ตามจินฮ่าวก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกดีที่มีต่อเทียนหยีไปได้ เนื่องจากวันนี้เป็นวันหมั้นทำให้จินฮ่าวอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงมอบหมายให้ต้าเหว่ยพาเทียนหยีไปส่งที่งานแสดงดนตรี ส่วนตนนั้นเมื่อไปนำแหวนเพชรมาแล้วก็นั่งแท็กซี่กลับไปที่โรงแรม เทียนหยีกล่าวขอบคุณต้าเหว่ยที่ให้ความช่วยเหลือ แต่นึกไม่ถึงว่าอีกด้านหนึ่งนั้น จินฮ่าวเกือบถูกคนของถังซุ่นหมิงซึ่งดักซุ่มอยู่รุมทำร้าย
ที่แท้ก่อนที่จินฮ่าวจะออกจากโรงแรมกวานเหม่ย ถังซุ่นหมิงได้ขอร้องให้จินฮ่าวผ่อนผันการชำระหนี้ของตนออกไป แต่จินฮ่าวกลับปฏิเสธ ทำให้ถังซุ่นหมิงเลือดเข้าตาถึงกับคิดปองร้ายจินฮ่าว แต่ถังจินซุ่นไม่คาดคิดว่าคนที่ทำร้ายจินฮ่าวจนหมดสติไปนั้นกลับไม่ใช่ตน แต่กลับเป็นคนขับแท็กซี่ ซึ่งคนขับแท็กซี่นั้นก็คืออาเจี้ยนนั่นเอง ถังซุ่นหมิงเห็นคนแปลกหน้าขับรถแท็กซี่พาจินฮ่าวไป ถังซุ่นหมิงตัดสินใจไม่เปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครรู้โดยทำทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
งานแสดงดนตรีเสร็จสิ้นลง เทียนหยีไม่เพียงได้รับรางวัล ทั้งยังกล่าวขอบคุณจินจือแม่เลี้ยงที่ให้การอุปการะเธอมา ยังความปลาบปลื้มใจสู่จินจือยิ่งนัก จินจือยืมรถส่งสินค้าโดยชักชวนเจิ้งเจ๋อไปรับเทียนหยีที่งานแสดงดนตรีกลับบ้าน เทียนหยีดีใจจนเนื้อเต้น เธอขับรถพาจินจือและเจิ้งเจ๋อกลับบ้านอย่างมีความสุข นึกไม่ถึงว่าระหว่างทางรถได้พุ่งชนจินฮ่าวซึ่งวิ่งตัดหน้ามาอย่าางกะทันหัน ที่แท้หลังจากที่จินฮ่าวถูกตีจนสลบไปแล้วก็ถูกนำไปไว้ด้านหลังรถ ระหว่างที่รถวิ่งไปนั้น จินฮ่าวก็ฟื้นได้สติขึ้นมา จากนั้นจินฮ่าวและอาเจี้ยนก็ยื้อยุดกัน ทำให้รถเสียหลักตกทะเล แม้ว่าจินฮ่าวไม่มีอันตรายถึงชีวิต แต่เมื่อขึ้นฝั่งได้ จินฮ่าวก็ขอความช่วยเหลือ แต่กลับถูกรถของเทียนหยีชน
เทียนหยี,จินจือและเจิ้งเจ๋อต่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นจินฮ่าวนอนแน่นิ่งไม่ได้สติ ถึงแม้ว่าเทียนหยีและจินฮ่าว จะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันก็ตาม แต่เมื่อเห็นจินฮ่าวมีสภาพเช่นนี้ ทำให้เทียนหยีตกใจมากถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว นึกไม่ถึงว่าทันใดนั้นเองจินฮ่าวซึ่งทุกคนคิดว่าตายแล้วกลับฟื้นได้สติขึ้นมา
เทียนหยี,จินจือและเจิ้งเจ๋อต่างรู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นจินฮ่าวฟื้นได้สติขึ้นมากไม่ถึงว่าเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นทำให้จินฮ่าวต้องสูญเสียความทรงจำไป ทั้งสามไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาอย่างไรดี ด้วยเกรงว่าถ้าหากความทรงจำของจินฮ่าวกลับคืนมา พวกตนจะต้องเดือดร้อน ด้วยเหตุนี้จึงหลอกจินฮ่าวว่าจินฮ่าว คือถงเฮาชาวจีนที่หนีมาจากแผ่นดินใหญ่ งานหมั้นของจินฮ่าวและหยุนซีที่ถูกจัดขึ้นที่โรงแรม เซนเวลเป็นอันต้องเลิกล้มไปอันสืบเนื่องจากการหายสาบสูญไปของจินฮ่าว เพื่อไม่ให้กระทบต่อการบริหารงานโรงแรม จื่อเฉียนจึงตัดสินใจปกปิดเรื่องที่จินฮ่าวหายสาบสูญไปเอาไว้ ต้าเหว่ยออกตามหาจินฮ่าว สกุลตานต่างพากันร้อนใจด้วยความเป็นห่วงจินฮ่าว
เช้าวันรุ่งขึ้น ตำรวจแจ้งว่าพบเสื้อคลุมของจินฮ่าว รวมทั้งรถแท็กซี่ที่รับจินฮ่าวไป คนขับรถคืออาเจี้ยน ตำรวจสันนิษฐานว่าจินฮ่าวอาจเสียชีวิตไปแล้ว เมื่อจื่อเฉียนได้ยินเช่นนั้นถึงกับหน้าถอดสีเลยทีเดียว จื่อเฉียนรู้ดีว่าอาเจี้ยนเพียงแค่ขัดขวางไม่ให้จินฮ่าวมาร่วมงานหมั้นเท่านั้น นึกไม่ถึงว่าอาเจี้ยนกลับต้องจบชีวิตไปกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ด้วย เจียงจือเยี่ยร้องห่มร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ ตานเหย้าหยงเลือดในสมองแตก จื่อเฉียนต้องรีบนำตัวส่งโรงพยาบาล ในช่วงเวลานี้บ้านสกุลตานต้องพบกับความวุ่นวาย
ตานเหย้าหยงสลบไสลไม่ได้สติอยู่ในโรงพยาบาล เมื่อจางอี้เจิ้งรู้ข่าวก็รีบรุดไปที่โรงพยาบาลทันที ความจริงแล้วจางอี้เจิ้งไม่ได้เป็นห่วงอาการป่วยของตานเหย้าหยงเท่าใดนัก ที่เป็นห่วงคือโรงแรมมากกว่า คำพูดจางอี้เจิ้งแสดงให้เห็นว่าจางอี้เจิ้งต้องการสืบทอดตำแหน่งจากตานเหย้าหยง หยุนซีเห็นจางอี้เจิ้งเห็นแก่ได้ เธอจึงต่อว่าจางอี้เจิ้งโดยไม่เกรงอกเกรงใจแม้แต่น้อย ทำให้จางอี้เจิ้งจากไปด้วยความไม่พอใจ เมื่อเห็นเจียงจือเยี่ยและหยุนซีไม่สบายใจ จื่อเฉียนจึงเสนอให้เจียงจื่อเยี่ยรักษาตำแหน่งประธานของตานเหย้าหยงชั่วคราวไปก่อน
จากความช่วยเหลือของจื่อเฉียน ทำให้เจียงจื่อเยี่ยดำรงตำแหน่งประธานบริหาร โดยมีหยุนซีเป็นผู้ช่วย
เมื่อเห็นคนงานไม่ให้ความเชื่อมั่นต่อเจียงจือเยี่ย รวมทั้งจางอี้เจิ้งก็คอยยุแหย่คนงาน จื่อเฉียนตัดสินใจปกป้องคุ้มครองหยุนซีและเจียงจือเยี่ยจนสุดความสามารถ ในวันที่จินฮ่าวกลายเป็นถงเฮา จินจือรู้สึกว่าการที่ถงเฮา(จินฮ่าว)อยู่ที่บ้านนั้น ทำให้เธอกังวลโดยเกรงว่าสักวันหนึ่งจินฮ่าวจะนำปัญหามาให้ ดังนั้นจึงหาหนทางขับไล่ถงเฮาไป เพื่อป้องกันไม่ให้ถงเฮาจะมาล้างเแค้นเมื่อจำได้ว่าถูกรถของเทียนหยี ชนจนสูญเสียความทรงจำไป ถึงแม้ว่าเทียนหยีไม่อยากทำเช่นนั้น แต่เธอก็ไม่สามารถขัดจินจือและเจิ้งเจ๋อ
เทียนหยีพาถงเฮาไปทิ้งไว้บนเขา นึกไม่ถึงว่าเทียนหยีกลับได้รับบาดเจ็บเสียเอง ทำให้ถงเฮาต้องแบกเทียนหยีกลับบ้าน จินจือรู้สึกว่าเทียนหยีโง่มาก ทำให้เธอต้องลงมือเอง หลังจากที่จินจือปรึกษาหารือกับเจ้าของเรือประมงแล้วก็ตระเตรียมการพาถงเฮาไปทิ้ง ในวันที่จินจือจะพาถงเฮาไปทิ้งนั้น เทียนหยียิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด เพื่อเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ เธอได้แต่ปลอบใจตัวเองโดยนึกถึงความเลวร้ายของถงเฮาก่อนที่จะสูญเสียความทรงจำไป แต่เมื่อนึกถึงเมื่อครั้งที่เธอได้รับบาดเจ็บแล้ว ถงเฮาแบกเธอกลับบ้าน และเมื่อเห็นถุงเงินที่เธอมอบให้ถงเฮาตกอยู่ในบ้าน เทียนหยีคว้าถุงเงินใบนั้นรีบรุดไปที่ท่าเรือทันที
เมื่อเทียนหยีไปถึงท่าเรือก็เห็นถงเฮากำลังลงเรือ เทียนหยีตะโกนเรียกถงเฮา เมื่อถงเฮาได้ยินเสียงเทียนหยี ถงเฮาก็หันกลับมาดู ด้วยความที่ถงเฮาไม่ระวังจึงถูกคนอื่นชนจนตกน้ำไป เทียนหยีเห็นถงเฮาตกน้ำ เธอจึงกระโดดลงไปช่วย ถงเฮา นึกไม่ถึงว่ากลับถูกแหขวางไว้ ถงเฮาขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย เมื่อถงเฮารู้ว่าเทียนหยีกระโจนลงน้ำเพื่อช่วยชีวิตตน ในเวลานี้เธอยังไม่ขึ้นจากน้ำเลย ถงเฮาจึงลงไปงมหาเทียนหยี เมื่อพบเทียนหยี เทียนหยีกลับอยู่ในสภาพที่หมดสติ ถงเฮาช่วยถ่ายลมหายใจให้เทียนหยี จากนั้นก็ช่วยเทียนหยีขึ้นฝั่ง ถงเฮารู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าครั้งหนึ่งเคยช่วยชีวิตเทียนหยีมาก่อน แต่คิดเท่าใดก็คิดไม่ออก
จินจือเห็นว่าแผนการนี้ไม่สามารถจัดการกับถงเฮาได้ ดังนั้นจึงคิดหาหนทางอื่น แต่กลับถูกเทียนหยีขัดขวาง เทียนหยีบอกจินจือว่าถงเฮาช่วยชีวิตเธอไว้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามจะใจดำทิ้งถงเฮาไปไม่ได้ ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ทิ้งถงเฮา เทียนหยีก็ตัดสินใจที่จะฟื้นฟูความทรงจำให้ถงเฮา เทียนหยีพาถงเฮาไปที่โรงแรมกวานเหม่ยโรงแรมที่ถงเฮาเคยพักอาศัยก่อนที่จะสูญเสียความทรงจำไป นอกจากนี้ยังพาถงเฮาไปพบถังซุ่นหมิง พ่อบุญธรรมของเธออีกด้วย แต่การทำเช่นนี้จะให้จินจือรู้ไม่ได้เป็นอันขาด เนื่องจากจินจือและถังซุ่นหมิงแม้ว่าเคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อน แต่ทั้งสองมีเรื่องบาดหมางใจกันถึงกับต้องหย่าร้าง ทำให้ทั้งสองเหมือนกับน้ำและไฟที่เข้ากันไม่ได้
จินจือโกรธที่สุดคือการที่เทียนหยีไปหาถังซุ่นหมิง ความบาดหมางของจินจือและถังซุ่นหมิงในครั้งนั้น ทำให้ จินจือโกรธมากถึงกับเจิ้งเจ๋อใช้สกุลของเธอ เรื่องนี้สร้างความเจ็บปวดให้ถังซุ่นหมิงเป็นอันมาก จินจือไม่ยอมให้เจิ้งเจ๋อยอมรับถังซุ่นหมิงเป็นพ่อ เมื่อถังซุ่นหมิงเห็นจินจือให้เจิ้งเจ๋อใช้สกุล ของเธอก็ทำให้ถังซุ่นหมิงเดือดดาลขึ้นมา ทุกครั้งที่ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดถังซุ่นหมิงก็ด่าทอจินจือไม่จบไม่สิ้น แม้ว่าถังซุ่นหมิงและเจิ้งเจ๋อลูกชายจะไม่สนิทสนมกันก็ตาม แต่ถังซุ่นหมิงกับเทียนหยีกลับเข้ากันได้เป็นอย่างดี ถังซุ่นหมิงไม่พบข่าวการหายสาบสูญไปของจินฮ่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ แต่นึกไม่ถึงว่ากลับเห็นเทียนหยีพาถงเฮามาที่โรงแรม ถังซุ่นหมิงตกใจมากราวกับเห็นผี แต่หลังจากที่รู้ความจริงว่าตานจินฮ่าวสูญเสียความทรงจำก็ทำให้ถังซุ่นหมิง ก็เกิดความกลัดกลุ้มใจขึ้นมาทันที
ถังซุ่นหมิงกลัดกลุ้มใจด้วยจะเปิดเผยเรื่องนี้ให้บ้านสกุลตานรู้หรือจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับต่อไป แต่เพื่อรักษาโรงแรมเอาไว้ ในที่สุดถังซุ่นหมิงก็ตัดสินใจเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ โดยบอกเทียนหยีแต่เพียงว่าตนไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของถงเฮา จินจือเลิกงานกลับบ้าน เธอสุดที่จะทนได้ที่เห็นถงเฮางอมืองอเท้าอยู่กับบ้านโดยไม่ทำอะไร ดังนั้นจึงมอบงานทั่วไปในร้านให้ถงเฮาทำ ถงเฮาไม่รู้ว่าจะเริ่มงานจากที่ใดก่อนจึงหัวหมุนอยู่พักใหญ่ ทำให้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเป็น อันมาก แต่ถึงกระนั้นก็ตามก็ยังไม่วายถูกจินจือดุด่า เทียนหยีทนฟังไม่ได้จึงช่วยแก้ตัวให้ถงเฮา ทำให้เธอต้องพลอยถูกจินจือดุด่าไปด้วย
ถงเฮาสุดที่จะทนได้จึงระเบิดอารมณ์ออกมาสร้างความตกตะลึงให้จินจือ,เทียนหยีและเจิ้งเจ๋อเป็นอันมาก เมื่อจินจือได้รับรู้ถึงอารมณ์ที่แท้จริงของถงเฮาแล้ว จินจือก็ไม่กล้าดุด่าถงเฮาอีกต่อไป เนื่องจากถงเฮาได้ระเบิดอารมณ์ออกมา ทำให้ภาพความทรงจำที่เคยระบายอารมณ์ใส่จางอี้เจิ้งปรากฏขึ้นมา
จางอี้เจิ้งไม่พอใจที่เจียงจือเยี่ยดำรงตำแหน่งประธานบริหาร ดังนั้นจึงรวบรวบรรดามผู้บริหารโค่นล้มเจียงจือเยี่ย จื่อเฉียนรู้ตัวเสียก่อนจึงเข้าขัดขวาง จื่อเฉียนแสดงอำนาจเพื่อเปิดศึกกับจางอี้เจิ้ง จางอี้เจิ้งให้จื่อเฉียนจดจำวันนี้ไว้ให้ดี ตนจะมาเอาคืน
หยุนซีและต้าเหว่ยต่างพากันสืบหาเบาะแสของจินฮ่าว แต่ก็ไม่มีเบาะแสใดๆ แม้แต่ตำรวจก็จนปัญญา หยุนซีร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ จื่อเฉียนปลอบใจหยุนซีให้คลายความเศร้า จื่อเฉียนรับปากว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับโดยจะไม่เปิดเผยให้เจียงจือเยี่ยรู้ จื่อเฉียนนำเงินจำนวนหนึ่งออกมาเพื่อมอบเป็นค่าแรงให้ทุกคนตามหาจินฮ่าว ต่อไป ไม่ว่าเป็นศพอาเจี้ยนหรือจินฮ่าวก็ตามก็ต้องหาให้พบ ความกังวลใจของจื่อเฉียนมีมากกว่าคนอื่นเป็นสองเท่า เนื่องจากจินฮ่าวเป็นศัตรูหัวใจ อีกทั้งยังเป็นเพื่อนที่รู้ใจอีกด้วย เพื่อให้กำลังใจหยุนซีไม่ให้ท้อแท้สิ้นหวัง จื่อเฉียนบอก หยุนซี ให้ช่วยสานฝันช่วยงานจินฮ่าว
อารมณ์โกรธของถงเฮาทำให้จินจือไม่กล้าล่วงเกินถงเฮาอีกต่อไป แต่นั่นก็เป็นเพียงชั่วขณะ วันรุ่งขึ้นจินจือ นำคำสั่งของเถ้าแก่เนี้ยมอบหมายงานให้ถงเฮา แต่ถงเฮากลับปฏิเสธ นานวันเข้า ถงเฮาเริ่มสร้างความสนิทสนมเป็นกันเองกับชาวบ้านเพื่อให้ความช่วยเหลือถังซุ่นหมิง เมื่อเป็นเช่นนี้ต่อไปกลับทำให้ถังซุ่นหมิงรู้สึกผิดต่อถงเฮาขึ้นมา ถังซุ่นหมิงนอนไม่หลับไม่รู้ว่าจะเปิดเผยความจริงเรื่องของถงเฮาให้คนบ้านสกุลตานรู้ดีหรือไม่ ถงเฮาให้คำแนะนำถังชาวบ้านว่าการทำการค้าอย่าได้หวังแต่เพียงผลประโยชน์เพียงเล็กน้อย ควรจะค่อยเป็นค่อยไป จากคำแนะนำของถงเฮาทำให้การค้าดีขึ้น ทำให้ชาวบ้านต่างพากันไว้เนื้อเชื่อใจถงเฮา ถงเฮาซึ่งเดิมทีเป็นคนถือเนื้อถือตัวนั้น ในเวลานี้เริ่มรู้จักสังสรรค์กับชาวบ้านแล้ว เทียนหยีปลื้มใจที่เห็นถงเฮาเข้ากับชาวบ้านได้ดี ความสัมพันธ์ของเทียนหยีและถงเฮาแนบแน่นขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ฮุ่ยหยงมองออกว่าเทียนหยีหลงรักถงเฮา ฮุ่ยหยงเอาอกเอาใจถงเฮาแต่กลับถูกถงเฮาตำหนิติเตียน
ในที่สุดถังซุ่นหมิงตัดสินใจเปิดเผยความจริงให้บ้านสกุลตานรู้ แต่ก่อนที่จะเปิดเผยความจริงออกมานั้น ถังซุ่นหมิงกลับประสบอุบัติเหตุถึงแก่ความตาย ถังซุ่นหมิงทำพินัยกรรมมอบโรงแรมกวานเหม่ยให้เทียนหยีและเจิ้งเจ๋อ จินจือคัดค้านโดยไม่ต้องการให้เทียนหยีและเจิ้งเจ๋อรับมรดกจากถังซุ่นหมิง เทียนหยีเห็นว่าถังซุ่นหมิงทุ่มเทแรงกายแรงใจให้โรงแรม ไม่ควรทำลายความตั้งใจถังซุ่นหมิง ควรสานฝันถังซุ่นหมิงต่อไป ถงเฮาเห็นด้วยกับความคิดของเทียนหยี ดังนั้นจึงให้ช่วยความช่วยเหลือเทียนหยีบริหารงานโรงแรม
จินจือเห็นเทียนหยีและถงเฮา รวมทั้งเจิ้งเจ๋อต่างทุ่มเทแรงกายแรงให้โรงแรมกวานเหม่ย ทำให้จินจือเปลี่ยนความคิด จินจือหวนนึกถึงความสัมพันธ์ของเธอกับถังซุ่นหมิงเมื่อครั้งเป็นสามีภรรยากัน ในที่สุด จินจือก็ให้ลูกชายใช้สกุลถังดังเดิม ความสัมพันธ์ของเทียนหยีและถงเฮาแนบแน่นขึ้นทุกที ชาวบ้านเห็นว่าทั้งสองเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมาก แม้แต่ฮุ่ยหยงซึ่งมองเทียนหยีเป็นศัตรูนั้นก็ต้องยอมแพ้ให้เทียนหยี ทุกคนต่างต้องการดื่มเหล้ามงคลของเทียนหยีและ ถงเฮา
เทียนหยีและถงเฮาปรับปรุงโรงแรมใหม่ วันแรกของการให้บริการ โรงแรมกวานเหม่ยก็ได้รับหมายศาลว่าโรงแรมเซนเวลจะเข้ามายึดโรงแรมกวานเหม่ยในอีกไม่กี่วันนี้ ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อรู้เช่นนั้น ถงเฮาจับจ้องไปที่หมายศาล ทำให้ความทรงจำบางส่วนผุดขึ้นมา เหตุการณ์ตรงหน้าเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ด้วยเรื่องของโรงแรมกวานเหม่ย ทำให้จื่อเฉียนและหยุนซีต่างพากันเดินทางไปทีหมู่บ้านกวานเหม่ย จื่อเฉียนพบเห็นถงเฮาเข้าโดยบังเอิญ ดังนั้นจึงเรียกถงเฮาไว้ นึกไม่ถึงว่าถงเฮากลับหลบหนีด้วยเห็นว่าจื่อเฉียนเป็นคนแปลกหน้า
แต่ความจริงแล้วการที่ถงเฮาจงใจหลบหน้าจื่อเฉียนนั้นด้วยเกรงว่าปัจจุบันที่เป็นอยู่จะเปลี่ยนไป ที่สำคัญถงเฮาไม่อยากจากเทียนหยีไป ไม่อยากกลับไปยังสถานที่ที่ไม่มีเทียนหยี หลังจากที่จื่อเฉียนคลาดกับถงเฮาแล้ว จื่อเฉียนก็รีบนำความกลับไปบอกหยุนซี นึกไม่ถึงว่าจื่อเฉียนยังไม่ทัน พูดจบ หยุนซีก็บอกจื่อเฉียนว่าเธอได้ตัดใจจากจินฮ่าวแล้ว นับแต่นี้เป็นต้นไปเธอขอเริ่มต้นชีวิตใหม่ หวังว่าจื่อเฉียนจะเป็นกำลังใจให้เธอ เมื่อได้ยินเช่นนี้ทำให้จื่อเฉียนไม่สามารถบอกความจริงเรื่องที่จินฮ่าวยังมีชีวิตอยู่ให้หยุนซีรู้ได้
นอกจากจื่อเฉียนรู้ว่าจินฮ่าวยังมีชีวิตอยู่ จื่อเฉียนยังพบด้วยว่าอาเจี้ยนก็ยังมีชีวิตอยู่เช่นเดียวกัน ที่แท้อาเจี้ยนเกรงว่าการกระทำของตนจะทำให้จื่อเฉียนพลอยเดือดร้อนไปด้วย ดังนั้นจึงตัดสินใจซ่อนตัวเอาไว้ แต่แล้วก็ถูกจื่อเฉียนพบจนได้ หลังจากที่จื่อเฉียนรู้ความจริงทั้งหมดแล้วก็กลัดกลุ้มใจเป็นอันมาก ด้วยความจริงใจของจื่อเฉียน ทำให้จินฮ่าวตัดสินใจกลับไปที่โรงแรมเซนเวล จินฮ่าวซึ่งยังไม่สามารถฟื้นฟูความทรงจำขึ้นมาได้นั้นต้องอาศัยความช่วยเหลือจากจื่อเฉียน ในเวลานี้เองทำให้ความสัมพันธ์ที่ทั้งสองไม่เคยมีต่อกันได้ปรากฏขึ้นมา
หยุนซีดีใจมากเมื่อเห็นจินฮ่าวกลับมา แต่ก็เสียใจมากที่จินฮ่าวสูญเสียความทรงจำไป ที่สำคัญจินฮ่าวไม่ได้รักเธอแล้ว แต่กลับไปรักเทียนหยี หยุนซีทำทุกอย่างเพื่อฟื้นฟูความทรงจำให้จินฮ่าว ถึงแม้ว่าหยุนซีได้พบกับจินฮ่าวอีกครั้ง แต่ความรู้สึกของเธอที่มีต่อจินฮ่าวนั้นกลับเปลี่ยนไป ในที่สุดหยุนซีก็ตัดสินใจรับไมตรีจากจื่อเฉียน เพื่อให้จินฮ่าวได้ครองรักกับเทียนหยี ไม่นานนัก ความทรงจำของจินฮ่าวก็ฟื้นคืนมา
เทียนหยีไปที่โรงแรมเซนเวลเพื่อดูแลจินฮ่าว โดยหารู้ไม่ว่าเวลานี้ความทรงจำของจินฮ่าวได้ฟื้นคืนมาแล้ว เทียนหยีไม่ได้ไปคนเดียว เธอชักชวนฮุ่ยหยงไปด้วย ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ทั้งสองจะได้งานทำที่โรงแรมเซนเวล แม้ว่าอยู่ในโรงแรมเซนเวล แต่หลายต่อหลายครั้งที่เธอและจินฮ่าวต้องคลาดกัน และแล้วจินฮ่าวและเทียนหยีก็ได้พบหน้ากัน แต่นึกไม่ถึงว่าจินฮ่าวกลับมีท่าทีเย็นชาต่อเทียนหยี ใช้สายตาดูถูกดูแคลนเทียนหยี ทำให้เทียนหยีเศร้าโศกเสียใจเป็นอันมาก ถึงแม้ว่าหยุนซีทนไม่ได้ต่อพฤติกรรมของจินฮ่าว แต่ก็ไม่สามารถทำให้จินฮ่าวยอมรับเทียนหยีได้ จื่อเฉียนซึ่งท้อแท้หดหู่ได้พบกับเทียนหยีซึ่งมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน นับเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองระบายความในใจ ที่มีให้กันและกันฟัง ความจริงใจที่เทียนหยีมีให้จินฮ่าวนั้น ในที่สุดก็ทำให้จินฮ่าวซึ่งมีท่าทีเย็นชาต่อเทียนหยีนั้นเริ่มสั่นคลอน หยุนซีรู้สึกเสียใจมากจึงเปิดเผยความรู้สึกเธอให้จินฮ่าวรู้ โดยหวังว่าจินฮ่าวจะเข้าใจว่าคนที่ต้องการจินฮ่าวคือเธอ ไม่ใช่เทียนหยี จื่อเฉียนมองออกว่าจินฮ่าวกำลังลังเล ด้วยเหตุนี้เองจื่อเฉียนจึงตัดสินใจจีบเทียนหยี เพื่อให้จินฮ่าวตัดสินใจได้
หลังจากที่จื่อเฉียนคบหาเทียนหยีได้ระยะหนึ่ง จื่อเฉียนก็พบความดีของเทียนหยี ด้วยเหตุนี้จึงทำให้จื่อเฉียนไม่อยาก ทำร้ายเทียนหยี ที่สำคัญจื่อเฉียนหลงรักเทียนหยีเข้าโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเสียแล้ว จินฮ่าวเข้าใจว่าจื่อเฉียนและเทียนหยีเป็นแฟนกัน ดังนั้นจึงตัดใจจากเทียนหยี จินฮ่าวพาหยุนซีไปแต่งงานที่นิวยอร์ก ชาวบ้านต่างพากันให้กำลังใจเทียนหยี ทุกคนรวบรวมเงินจำนวนหนึ่งไปซื้อตั๋วเครื่องบินไปนิวยอร์กให้เทียนหยี ชาวบ้านบอกเทียนหยีให้พาถงเฮากลับมาให้ได้ แม้ว่าเทียนหยีพบโบสถ์ที่จินฮ่าวและหยุนซีแต่งงานกัน พบจินฮ่าวซึ่งกำลังเข้าพิธีแต่งงาน แต่นึกไม่ถึงว่าเทียนหยีกลับถูกจินฮ่าวปฏิเสธอย่างเยือกเย็น ทำให้เทียนหยีต้องเดินทางกลับหมู่บ้านกวานเหม่ยด้วยความผิดหวัง เทียนหยีหารู้ไม่ว่าการเดินทางไปนิวยอร์กในครั้งนี้นั้นทำให้พิธีแต่งงานของจินฮ่าวและหยุนซีต้องล้มเลิก
แม้ว่าหยุนซีพบว่าเธอห่วงใยจินฮ่าว แต่ในใจของเธอกลับนึกถึงความรักความเอาใจใส่ของจื่อเฉียนที่มีให้เธอ เมื่อคิดได้ยินเช่นนั้น หยุนซีก็ให้กำลังใจจินฮ่าวตามเทียนหยีกลับมา
ในที่สุดจินฮ่าวและเทียนหยีซึ่งเป็นเนื้อคู่กันก็ได้ครองรักกัน ส่วนจื่อเฉียนนั้นกำลังสิ้นหวัง หยุนซีปรากฏตัวข้างกายจื่อเฉียน หยุนซีบอกจื่อเฉียนว่าเมื่อก่อนเธอทำให้จื่อเฉียนต้องรอ วันนี้เป็นวันที่เธอ ต้องรอจื่อเฉียนบ้างแล้ว