"สถาบันฯ สิ่งทอเดินหน้าขับเคลื่อนอุตสาหกรรมสิ่งทอไทยสู่ผู้นำอุตสาหกรรมการผลิตเส้นใยธรรมชาติในอาเซียน เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มของเส้นใยธรรมชาติ ด้วยการพัฒนาเส้นใยธรรมชาติสู่อุตสาหกรรมสิ่งทอ ระยะที่ 1(กลุ่มโครงการพัฒนาเส้นใยปี 2557) โดยนำวัสดุเหลือทิ้งจากภาคการเกษตรและอุตสาหกรรมมาวิจัยและพัฒนาสู่เส้นใยที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม มุ่งเป้าสร้างเส้นใยที่หลากหลายสู่อุตสาหกรรม ลดการพึ่งพาฝ้าย และตอบสนองความต้องการของตลาดรักษ์โลกที่มีแนวโน้มเติบโตมากขึ้น" นางสุทธินีย์ พู่ผกา ผู้อำนวยการสถาบันพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอ กล่าว
วัสดุเหล่านี้สามารถนำมาสร้างมูลค่าเพิ่มโดยการสร้างสรรค์ให้เป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆ ที่มีความน่าสนใจ โดดเด่น และแปลกใหม่ขึ้นด้วยเทคโนโลยีสิ่งทอ พร้อมสานต่อโครงการจัดการประกวดออกแบบสิ่งทอเชิงสร้างสรรค์(Creative Textile Award) เพื่อผลิตนักออกแบบนวัตกรรมสิ่งทอเพื่อสิ่งแวดล้อมครั้งที่ 2 พัฒนาสู่ผลิตภัณฑ์แฟชั่นที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เพื่อรองรับความต้องการของตลาดรักษ์โลกที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในอนาคต ทั้งนี้ คาดว่าหากนำเส้นใยธรรมชาติมาพัฒนาใช้ในอุตสาหกรรมต่าง ๆ อย่างเต็มรูปแบบ จะสามารถสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับอุตสาหกรรมสิ่งทอ ลดการสูญเสียของวัตถุดิบเหลือทิ้งจากภาคเกษตร และสร้างผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ตลอดจนสร้างรายได้แก่เกษตรกรไทยมากยิ่งขึ้น
ผู้อำนวยการสถาบันพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอ กล่าวว่า จากการวิจัยและพัฒนาในระยะที่ 1 ทางสถาบันฯ สามารถพัฒนาเส้นใยจากวัตถุดิบเหลือใช้จากภาคการเกษตร 3 ชนิด คือ เส้นใยสับปะรด เส้นใยกัญชง เส้นด้ายจากไหมรีไซเคิล สู่การต่อยอดเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆ เช่น หมวก กระเป๋า และกางเกงยีนส์ เป็นต้น อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาวิจัย และพัฒนาเส้นใยในระยะแรก พบว่า เทคโนโลยีในประเทศไทยนั้น ยังไม่รองรับการปั่นเส้นใยสับปะรดแบบเส้นใยยาวได้ ทางสถาบันฯ จึงตั้งเป้านำเส้นใยสับปะรดไปพัฒนาในต่างประเทศ โดยมีผู้เชี่ยวชาญจากอิตาลีเป็นที่ปรึกษา เพื่อให้ได้เส้นใยสับปะรดที่มีคุณภาพ และนำไปสู่การพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์ที่หลากหลายและสามารถใช้ได้จริง
อย่างไรก็ดี สถาบันฯ สิ่งทอยังคงไม่หยุดที่จะพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอจากเส้นใยธรรมชาติ ยังคงเดินหน้าศึกษาวิจัย และพัฒนาเส้นใยจากวัตถุดิบเหลือทิ้งจากภาคการเกษตรอย่างต่อเนื่อง ผ่านการดำเนินโครงการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้วัตถุดิบภาคการเกษตรด้วยการพัฒนาเส้นใยธรรมชาติสู่อุตสาหกรรมสิ่งทอ ในระยะที่ 2(ต้นแบบเส้นใยยาว) โดยการสนับสนุนงบประมาณจากสำนักปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม ซึ่งในครั้งนี้มุ่งศึกษาวิจัยเส้นใยธรรมขาติที่ได้วิจัยแล้ว รวมทั้งเส้นใยใหม่ ให้มีศักยภาพและมีปริมาณสูงขึ้น อาทิ สับปะรด กาบกล้วย ผลตาล เปลือกหมาก ผักตบชวา เป็นต้น โดยเชื่อมโยง นวัตกรรม เทคโนโลยี และการออกแบบ รวมไปถึงช่องทางการตลาด เพื่อมุ่งเน้นไปสู่อุตสาหกรรมเป้าหมาย เช่น เครื่องแต่งกาย (Apparel) เคหะสิ่งทอ (Home Textiles) ผลิตภัณฑ์สิ่งทอเทคนิค (Technical Textiles) และสิ่งทอที่มีคุณสมบัติพิเศษ (Functional Textiles) ส่งต่อไปใช้ยังอุตสาหกรรมอื่น ๆ นอกจากนี้ผลผลิตที่ได้ยังเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อสิ่งแวดล้อม และยังเป็นการนำวัสดุเหลือทิ้งจากภาคเกษตรกรรมมาใช้ให้เกิดประโยชน์และสร้างรายได้ให้เกษตรกร อีกทั้งโครงการดังกล่าวยังเป็นการลดการนำเข้าเส้นใยจากต่างประเทศ รวมทั้งเพิ่มศักยภาพในการพัฒนาและสร้างสรรค์
"การส่งเสริมนี้จำเป็นต้องส่งเสริมควบคู่ไปกับการสร้างภูมิคุ้มกันของอุตสาหกรรมสิ่งทอทั้งระบบ โดยอาศัยกลไกความร่วมมือระหว่างภาครัฐ ภาคเอกชนและภาคประชาชนในการพัฒนาองค์ความรู้ พึ่งพาตนเอง ลดการนำเข้า พร้อมทั้งส่งเสริมการวิจัยและพัฒนาการผลิตทั้งระบบให้เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ตลอดจนสร้างความเป็นเจ้าของและผลักดันให้เกษตรกรผู้ผลิตเข้าใจภาวะตลาด" นางสุทธินีย์ กล่าว
แนวทางการพัฒนาต้องผลักดันให้ชุมชนมีส่วนร่วม และการสร้างมูลค่าเพิ่มของผลิตภัณฑ์ทั้งห่วงโซ่การผลิต ผ่านการวิจัยและพัฒนา รวมทั้งนโยบายการส่งเสริมการวิจัยและพัฒนาเฉพาะด้าน อาทิ คุณสมบัติเส้นใยการพัฒนาลักษณะพิเศษของเส้นใย เส้นด้าย และผ้าผืนสำหรับนักวิจัย การส่งเสริมการลงทุนด้านเทคโนโลยี เช่น เทคโนโลยีการปั่นด้ายจากเส้นใยยาว เทคโนโลยีการตกแต่งสำเร็จสำหรับด้ายและผ้าผืนสำหรับนักลงทุน และการส่งเสริมการสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์ผ่านการประกวดและช่องทางการตลาดต่างๆ สำหรับนักออกแบบ นักประดิษฐ์และเจ้าของกิจการขนาดเล็ก
ทั้งนี้ สถาบันฯ สิ่งทอประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง ในการจัดการประกวดออกแบบสิ่งทอเชิงสร้างสรรค์ (Creative Textiles Award) ซึ่งเป็นเวทีให้นักออกแบบได้พัฒนาเกิดเป็นผลิตภัณฑ์สิ่งทอเพื่อสิ่งแวดล้อม โดยจะจัดต่อเนื่องทุกๆ ปี ซึ่งการผลักดันดังกล่าวจะส่งผลให้โครงสร้างอุตสาหกรรมสิ่งทอไทยมีความเข้มแข็งขึ้นในระยะยาว และสามารถเป็นผู้นำอุตสาหกรรมสิ่งทอเพื่อสิ่งแวดล้อมแห่งอาเซียนได้ในอนาคต ทั้งนี้ คาดว่าหากนำเส้นใยธรรมชาติมาพัฒนาใช้ในอุตสาหกรรมต่างๆ อย่างเต็มรูปแบบ จะสามารถสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับอุตสาหกรรมสิ่งทอ ลดการสูญเสียของวัตถุดิบเหลือทิ้งจากภาคเกษตร และสร้างผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ตลอดจนสร้างรายได้แก่เกษตรกรไทยมากยิ่งขึ้น